تشبیه قرآن در بعضی از احادیث به خورشید وماه بدین جهت است که قرآن چون چشمه ای جوشان وجویباری پرآب است که هر روز آب تازه ازآن می جوشد ومعارف نا پیدایش آشکار می گردد.
پس همه ی موجودات جهان هستی هر لحظه از خداوند چیزی می طلبند واو با فیض همیشگی خود، نیاز آن ها را برطرف می سازد.
امام رضا(ع) از پدرشان موسی بن جعفر(ع) نقل می فرمایند: مردی از امام جعفر صادق(ع) پرسید:چگونه است که هرچه قرآن بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد،بر تازگی آن افزوده می شود؟
حضرت پاسخ دادند: زیرا خداوند قرآن را برای زمان خاصی ومردم بخصوصی نازل نفرموده است.
بنابراین قرآن در هر زمان،جدید است،وتا روز قیامت برای هر قوم وگروهی از مردم،تازه است.
برپایه این حدیث،قرآن در هر زمان تازه است،نه این که فقط مثل سنگ راکد باشد،بلکه مانند چشمه ی جوشان همواره روان است،پس هر روز در منزلت جدیدی است وشانی ازآن با شان دیگرش تزاحم ندارد،زیرا مظهر تام گوینده ی خود است ، که او نیز چنین است. پس از این جهت مثال ونشانه ی کامل بر خداوند متعال است.
کتاب قرآن حکیم ازمنظر امام رضا(ع)، آیت الله جوادی آملی،ص29