معلم در قرآن
قرآن کریم درآیه ی65 سوره کهف به ملاقات موسی ومعلم ومقام بندگی ودرجات علمی معلم اشاره می کند ومی فرماید:(فوجد عبدا من عبادنا اتیته رحمة من عندنا وعلمناه من لدنا علما.)
نکته ها واشاره ها:
1- در این آیات قرآن نامی از معلم برده نشده است وتنها با عنوان بنده ی خدا از او یاد شده است. او مردی دانشمند بود که از اسرار جهان آگاهی داشتو معلم موسی شد ولی از برخی احادیث استفاده می شود که او پیامبری بود که از عمر طولانی برخوردار شده است
2- بندگی خدا مقامی بس بلند است که زمینه ساز رحمت خدا واستفاده از دانش الهی است.
3-دانش معلم موسی یک علم عادی نبوده بلکه علمی از نزد خدا بوده به طوری که او رابر اسرار جهان ورموز حوادث آگاه می ساخت.
4- به دنبال آموزگارانی بروید که بنده ی خدا ودانشمندان الهی باشند.
5-جوهره ی علم دانشمندان الهی از بندگی خدا سرچشمه می گیرد.
درآیه 66 همین سوره خداوند می فرماید: موسی به او گفت : آیا از تو پیروی کنم تا از آن چه به تو آموزش داده شده هدایت را به من بیاموزی؟ (معلم او )گفت: در واقع تو نمی توانی با من شکیبایی کنی وچگونه بر چیزی که به شناخت آن احاطه نداری شکیبایی کنی؟ (موسی) گفت:اگر خدا بخواهد به زودی مرا شکیبا خواهی یافت ودر هیچ کاری تورا نافرمانی نخواهم کرد.(معلم او) گفت:بنابراین اگر به دنبال من می آیی پس هیچ چیز از من مپرس تا یادی از آن را برای تو پدید اورم.
در این آیات شرایط معلم وشاگرد بیان شده است از جمله معلم باید:
1-خود آموزش دیده ومتخصص باشد تا بتواند مطالب صحیح به شاگرد بیاموزد.
2- در مورد هر شاگرد دقت کند که چه چیزی به صلاح اوست وسبب رشد وهدایت او می شود پس همان مطلب را به او بگوید.
3-از قبل با شاگردان شرط کند که صبور باشند وروند آموزش را قطع نکند..
4-شکیبا باشد وهرگاه شاگردان لغزش داشتند آن ها را ببخشد.
در این آیات آداب علم آموزی هم بیان شده وآن این که شاگرد باید:
1-از استاد اجازه بگیرد ودر کلاس او حاضر شود.
2-تواضع کند واقرار نماید که نیاز به گوشه ای از علم فراوان استاد دارند.
3-علاوه براموزش نظری به صورت عملی نیز از معلم خود پیروی کند تا نتیجه مطلوب
بگیرد.
4-در علم آموزی به دنبال معلم برود نه این که معلم به دنبال شاگرد برود.
5-به دنبال معلمی باشد که هدایت گر است ومطالبی می گوید که به صلاح او وعامل
رشد اوست.
6-قول دهد که شکیبا باشد وروند آموزش را قطع نکند.
7-قول دهد که از دستورات معلم نافرمانی نکند.
8- قول دهد که از دستورات معلم نا فرمانی نکند.
9- علم را برای عمل بیاموزد که سبب رشد وهدایت باشد وبتواند آن را به کار گیرد
10- همه چیز را به خواست خدا بداند وخود را مستقل نداند.
منبع: تفسیر قرآن مهرتالیف دکتر محمد علی رضایی اصفهانی ،ص420