انسان از منظر قرآن،مسافری است رهسپار لقای خداوند سبحان (یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه )ودر این سیر،عوالمی را پیموده تا سرانجام به عالم طبیعت ونشئه دنیا،که دربیان عارفان به کفش کن کاخ با عظمت آفرینش تعبیر شده، رسیده است (لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم،ثم رددناه اسفل سافلین) وعوالمی راپیش رو دارد تا به لقای مهر وجمال یا قهر وجلال حضرت حق راه یابد.
منبع: مبادی اخلاق در قرآن آیت الله جوادی آملی ،ص15