لزوم عصمت در امام
برخلاف پندار اهل سنت،دانشمندان شیعه وجود عصمت را در امام ضروری می دانند ودر این زمینه به آیه (لا ینال عهدی الظالمین بقره/123) استدلال می کنند. زیرا غیر معصوم یابه خود ستم می کند یا به دیگران، علامه طباطبایی می فرماید:شرط دستیابی به مقام رفیع امامت،پیراستگی از ظلم وآراستگی به سعادت عدل است،زیراهر آن که صدور ستم از وی روا باشد هدایت نیافته ونیازمند هدایت است وبر اساس آیه ی (افمن یهدی الی الحق احق ان یتبع امن لا یهدی الا ان یهدی یونس/35
هدایتگر به سوی حق باید از هرگونه نقصی که نیاز به رهبری دیگری دارد وارسته وپاک باشد بنابراین دو طرف قضیه را می توان اثبات کرد،هم لزوم عصمت درامام وهم عدم امکان امامت غیر معصوم.
آن گاه تقریر یکی از اساتید،خودشان را در استدلال به آیه چنین بیان می کنند: مردم را به چهار گروه می توان تقسیم کرد:
1-آن که در تمامی عمرش ظالم باشد.
2-آن که در تمامی عمرش عادل باشد
3-آن که درآغازستمگر ودر فرجام عادل باشد.
4-آن که نخست عادل وسرانجام ظالم باشد.
شکی نیست که گروه یکم وچهارم شایستگی دستیابی به مقام منیع امامت را ندارند واز عظمت ابراهیم خلیل دور است که امامت را برای چنین فرزندانی طلب کند دسته سوم نیز در مقطعی از زمان آلوده به ظلم بوده ودر نتیجه فاقد صلاحیت لازم است.پس فقط گروه دوم است که واجد شرط احراز آن مقام است.
منبع:هزارویک نکته از قرآن کریم ،تالیفاکبر دهقان،ص162