چرادرقرآن تنها به پیامبران خاور میانه پرداخته به ویژه از نوح ،ابراهیم،موسی وعیسی صحبت میکند؟ آیا پیامبران همه در خاور میانه بودند؟

در پاسخ به سوال اول باید گفت روی سخن در قرآن با عرب است وامت هایی که در کنار عرب قرار گرفته اندیهود ونصاری هستند باید با شیوه ای با آنان سخن گفت که مورد شناخت آنان باشد سخن گفتن از رجالی که شناخته شده نیستند فاقد اثر است

در پاسخ به سوال دوم باید گفت که خداوند درآیات متعدد در قرآن فرموده اندبرای هر امتی پیامبر فرستاده است ازجمله سوره یونس آیه47،فاطر آیه 24که به این مسئله با تعبیرات متفاوت اشاره فرموده است واز همه مهمتر این که خداوند درسوره نساء آیه 164 میفرماید:(ورسلا قد قصصناهم علیک من قبل ورسلا لم نقصصهم علیک.پیامبرانی که سرگذشت آنان را پیش از این برتو خوانده ایم و پیامبرانی که سرگذشت آنان را نگفته ایم ) این آیه در سوره نساء است که از سوره های متاخر مدنی است ومعلوم میگردد تا آن هنگام از پیامبرانی نام برده نشده بوده است از جمله پیامبر زرتشتیان که در قرآن ودر روایات تصریح شده که اهل کتابند ولی از پیامبرانشان در قرآن یادی نشده است.در بسیاری از مناطق جهان وحتی دور افتاده ترین جاها ،آثاری از وجود پیامبران الهی به چشم می خورد گرچه نامی از آنان در قرآن آورده نشده است برای اطلاع بیشتر در این موضوع به کتاب الرحلة المدرسیّه ،ج3،ص57،تالیف علامه بلاغی مراجعه کنید.

 قلب سلیم به چه معناست؟ از امام صادق (ع) درباره آیه (اِلُا مَن اَتَی الّله بِقَلبِ سَلیِم) پرسیدند آن حضرت فرمود: قلب سلیم قلبی است که وقتی به لقای پروردگار می رود جز یاد ومهر حق در آن نیست بنابراین باید با رهایی از محبت غیر خدا دل را معالجه کرد زیرا تا دل از محبت غیر خدا پاک نشود انسان به بهشت راه پیدا نخواهد کرد.                    (تفسیر تسنیم ،ج14،ص80)

 چرا خطاب آیات قرآن بیشتر به مردان است؟ مگر بانوان نیمی از جمعیت را تشکیل نمی دهند؟

 خطاب های قرآن به دو دسته تقسیم می کنند : 1- خطاب ویژه مرد یا زن 2- خطاب مشترک :خطاب های مشترک در قرآن دو گونه است : گاهی با عنوان فراگیری همچون واژه ناس ،انسان ، مَن موصول عموم انسان ها را خطاب می کند و گاهی در ظاهر از لفظ مذکر استفاده می کند ولی شامل زن و مرد می شود که در این رابطه به نکاتی باید توجه کرد:1- دستور ها و معارف قرآنی در مورد زن ومرد یکسان است اگرچه الفاظ آن مذکر است این به خاطر قاعده ادبی تغلیب است در زبان هایی مانند عربی که برای زن ومرد دو گونه فعل وجود دارد (مذکر و مونث) در مواردی که جمع مورد نظر باشد صیغه مذکر به کار می رود 2- این گونه سخن گفتن در میان انسان ها معمول است واختصاصی به قرآن ندارد به خصوص در مقام قانون گذاری که از الفاظ وضمایر مذکر استفاده می شود ولی معنای عموم اراده می گردد

3-علت این که خطاببه زنان کمتر در قرآن به کار می رود برخاسته از نگرش قرآن به رعایت حرمت زنان است ونشان از غیرت خداوند دارد. طبیعی است سخن گفتن مودبانه وعفیفانه با زنان وکمتر نام بردن آن ها یکی از راه های حفظ حرمت آنان است ونشانگر نوعی احترام وارج نهادن به مقام شامخ آنان است البته در مواردی که نیاز به تاکید دارد ویا جهت فرهنگ سازی نیاز به تصریح دارد ، به طور آشکار و جداگانه از الفاظ ویژه زنان و مردان در آیات قرآن استفاده شده است.

  منبع: کتاب قرآن شناسی ج5 ،تالیف صالح قنادی ،ص 72

آیا نام های پیامبر در قرآن آمده است؟

امام صادق (ع)فرمودند: رسول خدا(ص) در قرآن ده نام دارد:

 ا-محمد (ص) سوره آل عمران آیه 144

 2-احمد (ص) سوره صف آیه 6

 3-رسول سوره صف آیه 6

 4-عبدالله سوره جن آیه19

 5-طه سوره طه آیه 1

 6-یس سوره یس آیه 1

 7-نون سوره قلم آیه1

 8-مزمل سوره مزمل آیه 1

 9-مدثر سوره مدثر آیه 1

 10-ذکر سوره طلاق آیه 10

سپس امام صادق (ع) فرمودند: ذکر از نام های آن حضرت است وماییم اهل ذکر که حق تعالی در قرآن ذکر کرده است :که هر چه نمی دانید از اهل ذکر سئوال کنید.

قابل ذکر است برخی از علما برای آن حضرت چهار صد نام از قرآن استخراج کرده اند.

منابع:بصائر الدرجات ،ص512 / جلاء العیون ،ص35

فرق قرآن با احادیث قدسی چیست؟

احادیث قدسی روایاتی است که به وسیله جبرئیل از سوی خدا بر پیامبر(ص) فرود آمده است فرق آن ها با قرآن این است که: 

 1- قرآن معجزه وسند رسالت است ولی احادیث قدسی چنین نیست.

 2-قرآن تحریف ناپذیر وقطعی است وبه تواتر ثابت شده است ولی امکان تحریف در احادیث قدسی وجود دارد.

 3-قرآن وحی رسالی است وآن حضرت مامور به ابلاغ آن می باشد در حالی که پیامبر(ص) چنین وظیفه ای را در برابر احادیث قدسی ندارد .درنتیجه تفاوت قرآن واحادیث قدسی آن است که در قرآن معانی والفاظ از سوی خداوند ومعجزه است اما در احادیث قدسی معانی از سوی خداوند والفاظ از پیامبر است ومعجزه نمی باشد.

منبع: کتاب قرآن  شناسی 5،تالیف صالح قنادی،ص154

 آیا اگر کسی قرآن را حفظ کند وبعد آن را فراموش نماید گناه کرده است؟

 فراموش کردن قرآن گناه نیست ولی در قیامت موجب حسرت می گردد وفضیلتی از کف او رفته است ابی بصیر می گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: کسی که سوره ای از قرآن را فراموش کند در قیامت آن سوره به صورتی زیبا ومقامی رفیع بر او ظاهر می شود وقتی بنده او را می بیند می پرسد کیستی؟چقدر زیبایی، پاسخ می دهد آیا مرا نمی شناسی؟ من فلان سوره هستم اگر مرا فراموش نمی کردی تو را به مکان رفیع می بردم.(بحارالانوار ج،92،ص188) البته نوعی فراموشی هست که گناه است وآن فراموش کردن هدایت های قرآن ونادیده گرفتن آن در مقام عمل است.

 منبع: کتاب قرآن شناسی 5،تالیف صالح قنادی،ص 133)

آیا نام پیامبران اولوالعزم در قرآن آمده است؟

آیه 13 سوره شوری نام پنج پیامبر اولوالعزم آمده است آن جا که می فرماید: (شرع لکم من الدین ما وصی به نوحا والذی اوحینا الیک وما وصینا به ابراهیم و موسی وعیسی ان اقیموالدین ولا تتفرقوا فیه کبر علی المشرکین ما تد عوهم الیه الله یجتبی الیه دمن یشاء ویهدی الیه من ینیب.)

آیینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود وآن چه را بر تو وحی فرستادیم وبه ابراهیم وموسی وعیسی سفارش کردیم این بود که دین را بر پا دارید ودرآن تفرقه ایجاد نکنید .بر مشرکان گران است آن چه شما آن را به سویش دعوت می کنید. خداوند هر کس را بخواهد بر می گزیند وکسی را که به سوی او باز گردد هدایت می کند.

قابل توجه این که در ذکر این پنج تن نخست از نوح سخن به میان آمده سپس از پیامبر اسلام وبعد از ابراهیم وموسی وعیسی ، این ترتیب بندی به خاطر این است که نوح به خاطر آغاز گر بودنش در آغاز قرار گرفته وپیامبر اسلام(ص) به خاطر عظمتش بلافاصله بعد از او ، ودیگران به ترتیب زمان ظهور بعد از ان ها قرار گرفته اند.

منبع:تفسیر نمونه،ج20،ص399