وَ مَن قُتِلَ مَظلُومَا فَقَد جَعَلنَا لِوَلِّیِهِ سُلطَانآ اسراء/33       کسی که مظلوم کشته شد برای ولی او سلطه (حق قصاص) قرار دادیم.

از امام صادق (ع) روایت شده است که این آیه درباره امام حسین (ع) نازل گردیده است. (بحار الانوار ،ج44،ص218)

السلام علیک یا ابا عبدالله

شهادت مظلومانه سرور وسالار شهیدان واصحاب با وفایش بر شیعیان جهان تسلیت باد

سلام از اسماء الهی است و به معنی سلامتی است زیرا خداوند مردم را از بلایا وآفات وشرور ونقایص حفظ می کند ووقتی به کسی سلام می کنیم در واقع به او می گوییم هیچ صدمه ای وبدی از طرف من به تو نمی رسد بنا بر این کسی که از دور یا نز دیک به امام معصوم سلام می کند باید متوجه باشد که هیچ آزار وصدمه ای از گناهان  او به امام نرسد وبه وسیله گناهانش امام را آزار ندهد.

ابا عبدالله: کنیه امام حسین (ع) است کنیه به معنای نام بردن چیزی به کنایه است گاهی به اسم پدر یا مادر یا فرزند به کار می برند اما امام حسین (ع) فرزندی به نام عبدالله ندارد وعلت نام گذاری به ابا عبدالله به معنی پدر بنده خدا به این دلیل است که ایشان حق بزرگی بر همه مردم عالم دارد زیرا با فداکاری خود دین را زنده نگه داشته است و از طرفی اگر خداوند همه موجودات عالم را به واسطه نور پیغمبر خلق فرموده باید به واسطه حسین هم خلق شده باشد زیرا حسین از پیغمبر وپیغمبر از حسین است. (کتاب شفاءالصدور تالیف میرزا ابوالفضل تهرانی)

برخی بزرگان فرموده اند منظور از عبدالله در این جا حضرت محمد(ص) می باشد وابا عبدالله یعنی پدر پیامبر زیراهمان طور که حضرت زهرا(س) ام ابیها هستند امام حسین (ع) نیز با جانفشانی که برای احیاء دین پیامبر انجام دادند حق پدری بر پیامبر دارند.

وَ فَدَینَاهُ بِذِبحِ عَظیمِ. (صافات/107)   واو را به قربانی بزرگی باز خریدیم.

    ملا محسن فیض کاشانی در تفسیر صافی نقل کرده اند که در این جا ذبح عظیم حضرت امام حسین (ع) است که از ذریه ابراهیم است واو قربانی عظیمی بود که جانشین ذبح اسماعیل قرار گرفت.                     امام حسین (ع) فرمودند: ارزش کسی که یتیمان خاندان محمد (ص) را از نظر فکری اداره می کند وآن ها را از نادانی می رهاند وبه شک وتردید واشکالات آن ها پاسخ می دهد در مقایسه با کسی که به آن ها غذا وآشامیدنی می خوراند همانند خورشید است نسبت به ستاره کم رنگ سهاء .(احتجاج،ج1،ص16)

راوی گفت:  شب عاشورا حسین (ع) و یارانش تا صبح ناله می کردند ومناجات می نمودند وزمزمه ناله هایشان همچون آوای بال زنبور عسل شنیده می شد پاره ای در رکوع وبعضی در سجده و جمعی ایستاده و عده ای نشسته مشغول عبادت بودند آن شب سی ودو نفر از سربازان عمر سعد که گذرشان به خیمه های حسین (ع) افتاد به آن حضرت ملحق شدندآری رفتار حسین (ع) این چنین بود نماز بسیار می خواند ودارای صفات کامله بود.   (کتاب آهی سوزان بر مزار شهیدان ص94)

فَلیَنظُرِالاِنسان اِلَی طَعَامِهِ . (عبس/24)  پس انسان باید به طعامش بنگرد.                                                   امام صادق (ع) درباره این آیه فرمودند: انسان باید نگاه کند ببیند علمش را از چه کسی می گیرد.            بنابراین طعام به استناد این روایت بر دو قسم است طعام ظاهر وباطن واطعام کننده ها که عترت طاهرین هستند هم طعام ظاهر می دهند چنان که درباره مسکین ،یتیم واسیر این کار را کردند وهم طعام باطن را عطا می کنند که علوم و معارف است.  (کتاب مبادی اخلاق در قرآن آقای جوادی آملی ،ص69)